Κάλεσμα από την κομμουνιστική αριστερά: κάτω οι σφαγές, καμία υποστήριξη σε κανένα ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο! Όχι στις ειρηνιστικές αυταπάτες! Για τον προλεταριακό διεθνισμό!
Το σημερινό ιμπεριαλιστικό λουτρό αίματος στη Μέση Ανατολή, είναι μόνο το τελευταίο σε έναν αιώνα σχεδόν μόνιμου πολέμου που χαρακτηρίζει τον παγκόσμιο καπιταλισμό από το 1914 και μετά.
Οι σφαγές πολλών εκατομμυρίων ανυπεράσπιστων αμάχων, οι γενοκτονίες, η μετατροπή πόλεων, ακόμη και ολόκληρων χωρών σε ερείπια, δεν έφεραν τίποτε άλλο παρά την υπόσχεση για περισσότερες και χειρότερες φρικαλεότητες που θα έρθουν.
Ούτε το Ισραήλ ούτε η Παλαιστίνη! Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα!
Από το Σάββατο, ένας κατακλυσμός από φωτιά και ατσάλι πέφτει βροχή στους ανθρώπους που ζουν στο Ισραήλ και τη Γάζα. Από τη μια πλευρά, η Χαμάς. Από την άλλη, ο ισραηλινός στρατός. Στη μέση, πολίτες που βομβαρδίζονται, πυροβολούνται, εκτελούνται και κρατούνται όμηροι. Χιλιάδες έχουν ήδη πεθάνει.
2011:Από την αγανάκτηση στην ελπίδα
Οι επιπτώσεις της καπιταλιστικής κρίσης είναι για μια μεγάλη πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού πολύ σκληρές: οι συνθήκες ζωής επιδεινώνονται , η ανεργία παίρνει όλο και μεγαλύτερη διάσταση και η διάρκειά της αυξάνεται˙ έτσι η ανασφάλεια αυτή, η οποία εμποδίζει το έλαχιστο όριο σταθερότητας, αυξάνεται όλο και πιο πολύ καθώς η υπερβολική φτώχια και πείνα…
Τουρκία: Η θεραπεία για την κρατική τρομοκρατία δεν είναι η δημοκρατία
Το 2011 σημαδεύτηκε από ένα τεράστιο κύμα κοινωνικών εξεγέρσεων που εξαπλώθηκε από την Τυνησία και την Αίγυπτο σε άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής – συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ – και προς την Ευρώπη, ιδίως στην Ελλάδα και την Ισπανία, αλλά και στις ΗΠΑ με το κίνημα Occupy. Το καθένα από αυτά τα κινήματα είχε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του…
Ο καπιταλισμός είναι πόλεμος, πόλεμος στον καπιταλισμό! (Διεθνές φυλλάδιο)
Αυτό είναι ένα διεθνές φυλλάδιο του ICC που παράγεται σε πολλές γλώσσες. Ενθαρρύνουμε όλους όσοι συμφωνούν με αυτό να το διανείμουν είτε διαδικτυακά είτε σε χαρτί.
Το Διεθνές Κομμουνιστικό Ρεύμα (ICC) υποστηρίζει τις εξής πολιτικές θέσεις
* Ο καπιταλισμός είναι από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ένα παρακμιακό κοινωνικό σύστημα. Δύο φορές έριξε την ανθρωπότητα σ’έναν βάρβαρο κύκλο κρίσης, παγκοσμίου πολέμου, ανοικοδόμησης και καινούργιας κρίσης. Στην δεκαετία του ’80 μπήκε στην τελευταία φάση της παρακμής του, δηλαδή στη διάλυσή του. Απέναντι σ’αυτή την αμετάκλητη ιστορική πτώση υπάρχει μόνο μια…
Ουκρανία: Η επίθεση της Ρωσίας εναντίων των ανταγωνιστριών της μεγάλων δυνάμεων
Από την 21η Νοεμβρίου η Ουκρανία έχει εισέλθει σε κατάσταση πολιτικής κρίσης η οποία ομοιάζει πολύ με την λεγόμενη «Πορτοκαλί Επανάσταση» του 2004. Όπως και το 2004 η φιλορωσική παράταξη βρίσκεται «στα μαχαίρια» με την αντιπολίτευση, τον δεδηλωμένο υπέρμαχο του «ανοίγματος στην Δύση». Η ίδια όξυνση των διπλωματικών εντάσεων υπάρχει μεταξύ της Ρωσίας και…
Ουκρανία: Απέναντι στον ιμπεριαλισμό προτάσσουμε τον προλεταριακό διεθνισμό
Καθώς τοποθετούμαστε εναντίον όλων αντιμαχομένων εθνικών πλευρών που διχάζουν τους εργάτες στην Ουκρανία και την Ρωσία, εναντίον της απειλής της πατριωτικής μέθης που τους παρασύρει σε μια τρομερή σφαγή, εμείς, οι διεθνιστές, δεν έχουμε κανέναν λόγο να παρεκκλίνουμε από τα παλιά συνθήματα του εργατικού κινήματος: Η εργατική τάξη δεν έχει πατρίδα! Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!
16 - Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ
Κάθε τάξη η οποία μάχεται ενάντια στην εκάστοτε κοινωνική συνοχή, μπορεί να το κάνει αυτό αποτελεσματικά μόνο εάν προσδώσει στον αγώνα της μια οργανωμένη και συνειδητή υπόσταση. Οποιαδήποτε ατέλεια και αποξένωση κι αν είχαν οι μορφές οργάνωσης και οι συνηδήσεις τους, αυτό ήταν ήδη πραγματικότητα για τάξεις όπως οι δούλοι ή οι χωρικοί οι οποίες δεν εμπεριείχαν κάποια κοινωνική συνοχή.
12 - ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΕΣ ΜΑΧΕΣ: ΕΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ
Η κατάρρευση του καπιταλισμού ενίσχυσε την παρακμή όλων των ηθικών αξιών αυτής της κοινωνίας και οδήγησε σε μια παρακμή των ανθρωπίνων σχέσεων.
Ισχύει μεν, ότι η προλεταριακή επανάσταση θα δημιουργήσει καινούργιες συνθήκες σε όλους τους τομείς της ζωής, αλλά είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι μπορούμε ήδη σήμερα να συμμετέχουμε σ’αυτό με το να οργανώνουμε ειδικές, μεμονωμένες μάχες σε τμήματα, όπως π.χ. στο ερώτημα του ρατσισμού, η θέση της γυναίκας, η μόλυνση του περιβάλλοντος, η σεξουαλικότητα και άλλων απόψεων της καθημερινής ζωής.
15 - Η ΔΙΚΤATΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΙΑΤΟΥ
Η ανάληψη της πολιτικής εξουσίας μέσω του προλεταριάτου σε παγκόμσιο επίπεδο είναι μια προΰπόθεση και το πρώτο βήμα για την επαναστατική ανατροπή της καπιταλιστικής κοινωνίας. Κατ’αρχήν σημαίνει η ολοκληρωτική καταστροφή του αστικού κρατικού μηχανισμού.
14 - ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΥΜΑ ΜΑΧΩΝ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΙΡΑΤΟΥ
Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν έδειξε μόνο ότι ο καπιταλισμός μπήκε στην παρακμιακή του φάση, αλλά επίσης ότι οι αντικειμενικές προΰποθέσεις για την προλεταριακή επανάσταση έχουν ωριμάσει. Το επαναστατικό κύμα που προέκυψε ως απάντηση στον πόλεμο και στις συνέπειες του και που επεκτάθηκε κυρίως στη Ρωσία και στην Ευρώπη, παρέσυρε επίσης την Αμερική και την Κίνα. Έτσι παρίστανε την πρώτη προσπάθεια του παγκόσμιου προλεταριάτου να εκπληρώσει το ιστορικό του καθήκον που είναι η καταστροφή του καπιταλισμού.
13 - Η ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ «ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ»
Όλα αυτά τα κόμματα ή οι οργανώσεις που υπερασπίζονται συγκεκριμένα κράτη ή πολιτικές ομάδες της αστικής κοινωνίας εναντίον άλλων, αν και μόνο «περιορισμένα» ή «κρίσιμα» - ας είναι εν ονόματι του «σοσιαλισμού», της «δημοκρατίας», του «αντιφασισμού», της «εθνικής ανεξαρτησίας», του «ενιαίου μετώπου», ή του «μικρότερου κακού»-, που αναπτύσσουν την πολιτική τους πάνω στο εκλογικό τσίρκο, που συμμετέχουν στις εχθρικές προς τους εργάτες δραστηριότητες των συνδικάτων ή στις παραπλανήσεις της αυτοδιοίκησης, είναι όργανα του πολιτικού μηχανισμού του κεφαλαίου.
Η κοινή βάση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Ρεύματος – ψηφίστηκε στο 1. Συνέδριο 1975
Μετά από την μακρύτερη και βαθύτερη αντεπανάστασή του, το προλεταριάτο επιστρέφει σιγά σιγά στο δρόμο του ταξικού αγώνα. Αυτοί οι αγώνες που προέκυψαν ως συνέπεια μιας οξυμένης κρίσης του συστήματος στα μέσα του 1960’ και που ευνοήθηκαν από την εμφάνιση καινούργιων εργατικών γενιών, οι οποιές δεν υπέφεραν τόσο όσο οι πρόγονοί τους σχετικά με τις περασμένες ήττες της εργατικής τάξης, ανήκουν στους μεγαλύτερους που έχουν διεξαχθεί ποτέ.
10 - Ο ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ «ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ»
Η εθνική απελευθέρωση και η δημιουργία καινούργιων εθνών δεν ήταν ποτέ ειδικές επιθυμίες του προλεταριάτου. Όταν οι επαναστάτες υποστήριζαν συγκεκριμένα εθνικά κύματα τον 19ο αιώνα ήξεραν πολύ καλά ότι δεν επρόκειτο για τίποτε άλλο παρά για πολιτικά κινήματα. Εξίσου λιγότερα τα υποστήριζαν αυτά εν ονόματι του «δικαιώματος των εθνών για αυτοδιάθεση».
11 - ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ: ΑΥΤΟΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ
Αν το ίδιο εθνικό κράτος έχει γίνει ήδη ένα πολύ στενό πλαίσιο για τις παραγωγικές δυνάμεις, έτσι αφορά αυτό πιο πολύ τις μεμονωμένες επιχειρήσεις που δεν ήταν πραγματικά ποτέ αυτόνομες απέναντι στους γενικούς νόμους του καπιταλισμού. Στον παρακμιακό καπιταλισμό, η ανεξαρτησία των επιχειρήσεων οξύνεται από αυτούς τους νόμους και από το κράτος. Γι’αυτό η «αυτοδιοίκηση των εργατών» (η διοίκηση από επιχειρήσεις μέσω των εργατών ανάμεσα στην καπιταλιστική κοινωνία) είναι μια μικροαστική ουτοπία του 19ου αιώνα. Τότε, προπαγανδίστηκε από τις τάσεις του Προυντόν.
9 - Η ΛΑΪΚΗ ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: ΜΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ
Στον παρακμιακό καπιταλισμό, στον οποίο η μόνη ιστορική πρόοδος είναι η προλεταριακή επανάσταση, δεν μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στις επαναστατικές τάξεις ή πολιτικές ομάδες της κυρίαρχης τάξης –κάθε είδους, όπως προοδευτικές, δημοκρατικές ή δημοφιλείς έτσι όπως προσποιούνται- μια κοινή επιθυμία, ούτε προσωρινά. Σε αντίθεση με την ανοδική φάση του καπιταλισμού, η παρακμή του συστήματος καθιστά αδύνατο να παίξει έναν προοδευτικό ρόλο σε όλες τις πολιτικές ομάδες της αστικής τάξης.
8 - ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
Στην ανοδική φάση του καπιταλισμού το κοινοβούλιο ήταν εκείνη η μορφή που ήταν κατάλληλη για την οργάνωση του πολιτικού βίου της αστικής τάξης. Επειδή είναι ένας ειδικός αστικός θεσμός, δεν ήταν ποτέ ένας προτεινόμενος τομέας για τις δραστηριότητες της εργατικής τάξης. Η συμμετοχή του προλεταριάτου στον κοινοβουλευτικό βίο και στις προεκλογικές εκστρατείες έκρυβε ένα πλήθος κινδύνων, στους οποίους οι επαναστάτες έστρεψαν πάντα την προσοχή στην τάξη τον τελευταίο αιώνα.
7 - ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ: ΠΑΛΙΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ, ΣΗΜΕΡΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Τον 19ο αιώνα, στο χρονικό διάστημα της μεγαλύτερης ακμής του καπιταλισμού, η εργατική τάξη δημιούργησε –συχνά μόνο μέσω πικραμένων και αιματηρών μαχών- τις μόνιμες οργανώσεις εργασίας της που είχαν τον ρόλο να υπερασπίζονται τα οικονομικά συμφέροντά της. Τα συνδικάτα έπαιξαν έναν κύριο ρόλο στη μάχη για μεταρρυθμίσεις και για βασικές βελτιώσεις των συνθηκών ζωής των εργατών· συνθήκες που το σύστημα μπορούσε ακόμα να τις παραχωρήσει.
6 - Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΜΙΑΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
Από την αρχή ο αγώνας της εργατικής τάξης κρατούσε μέσα του την προοπτική της καταστροφής του καπιταλισμού και της ανάπτυξης του κομμουνισμού για την υπεράσπιση των συμφερόντων της. Αλλά το προλεταριάτο δεν επιδιώκει τον τελικό στόχο του αγώνα του από καθαρό ιδεαλισμό σαν να ακολουθεί μια θεϊκή έμπνευση. Αντιθέτως, επιβάλλει να καταπιαστεί με το κομμουνιστικό πρόγραμμα, διότι το εξαναγκάζουν οι υλικές συνθήκες υπό τις οποίες εξελίσσεται ο άμεσος αγώνας του. Κάθε άλλη μορφή μάχης μπορεί να οδηγήσει μόνο στην καταστροφή.
5 - ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΕΣ »ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ« ΧΩΡΕΣ
Με τη συγκέντρωση του κεφαλαίου στα χέρια του κράτους ο κρατικός καπιταλισμός προκάλεσε τη ψευδαίσθηση ότι η προσωπική ιδιοκτησία των παραγωγικών μέσων καταργήθηκε και ότι η αστική τάξη εξουδετερώθηκε. Η σταλινική θεωρία της δυνατότητας του »σοσιαλισμού σε μια χώρα« όπως και το ψέμα από τις »σοσιαλιστικές« ή »κομμουνιστικές« χώρες ή οι χώρες »στο δρόμο του σοσιαλισμού« έχουν όλες τις ρίζες τους σ’ αυτήν τη συγκάλυψη.
4 - Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
Σε μια παρακμιακή περίοδο μιας κοινωνίας πρέπει το κράτος να αναλαμβάνει την ευθύνη για τη συνοχή της κοινωνίας και για τη διατήρηση των υπαρχόντων παραγωγικών συθνηκών εν όψει της όξυνσης των αντιθέσεων του συστήματος. Έτσι τείνει το κράτος να ενισχύεται διαρκώς μέχρι να ενσωματώσει όλη την κοινωνία στις δομές τις. Η διόγκωση της ιμπεριαλιστικής διαχείρισης και της απόλυτης μοναρχίας ήταν χαρακτηριστικά αυτού του φαινομένου στην παρακμή της ρωμαϊκής δουλικής κοινωνίας και του φεουδαρχισμού.
3 - Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
Για να μεταβεί η προλεταριακή επανάσταση από το στάδιο των απλών ανεκπλήρωτων επιθυμιών ή της βασικής δυνατότητας και ιστορικής προοπτικής στο στάδιο της συγκεκριμένης δυνατότητας, πρέπει να έχει γίνει μια αντικειμενική αναγκαιότητα για την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Αυτή η ιστορική κατάσταση μπήκε με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο: Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος επισημάνει το τέλος της ανοδικής φάσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής που ξεκίνησε το 16ο αιώνα και έφτασε στην κορυφή κατά το τέλος του 19ου αιώνα. Η από τότε αρχική φάση είναι η εποχή της παρακμής του καπιταλισμού.
2 - ΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Μια κοινωνική επανάσταση είναι η πράξη, μέσα από την οποία η τάξη που είναι ο φορέας των καινούργιων παραγωγικών συνθηκών ιδρύει την πολιτική κυριαρχία πάνω από τη κοινωνία. Η προλεταριακή επανάσταση δεν παρεκκλίνει από αυτό τον ορισμό, αλλά οι προϋποθέσεις και το περιεχόμενό της διαφέρουν βασικά από τις επαναστάσεις του παρελθόντος.
1 - Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Ο μαρξισμός είναι το βασικό θεωρητικό επίτευγμα του προλεταριακού αγώνα. Στη βάση του εξετάζονται όλα τα επιτεύγματα του προλεταριακού αγώνα σε ένα συναφές σύνολο.
Το Μανιφέστο του 9. Συνεδρίου του Διεθνούς Κομμουνιστικού Ρεύματος
Λαμβάνοντας υπόψη όλες τις διακινδυνεύσεις μπορούμε να πούμε ότι δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε στην ιστορία μια δραματικότερη και αποφασιστικότερη κατάσταση όπως σήμερα. Ποτέ άλλοτε δεν βρέθηκε μια κοινωνική τάξη μπροστά σε συγκρίσιμες ευθύνες όπως αυτές τις εργατικής τάξης. „Ο κομμουνισμός πέθανε“, „Εργάτες, μάταια ελπίζετε ότι μπορείτε να ανατρέψετε τον καπιταλισμό, αυτό το σύστημα έριξε οριστικά τον θανάσιμο εχθρό του!“ Αυτές είναι οι φωνές που ακούμε από τους κυρίαρχους από τότε που κατάρρευσε το ανατολικό μπλοκ.