Το σημερινό ιμπεριαλιστικό λουτρό αίματος στη Μέση Ανατολή, είναι μόνο το τελευταίο σε έναν αιώνα σχεδόν μόνιμου πολέμου που χαρακτηρίζει τον παγκόσμιο καπιταλισμό από το 1914 και μετά.

Οι σφαγές πολλών εκατομμυρίων ανυπεράσπιστων αμάχων, οι γενοκτονίες, η μετατροπή πόλεων, ακόμη και ολόκληρων χωρών σε ερείπια, δεν έφεραν τίποτε άλλο παρά την υπόσχεση για περισσότερες και χειρότερες φρικαλεότητες που θα έρθουν.

Οι δικαιολογίες ή οι "λύσεις" που προτείνονται από τις διάφορες αντιμαχόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, μικρές ή μεγάλες, για το σημερινό μακελειό, όπως και για όλα τα προηγούμενα, ισοδυναμούν με μια γιγαντιαία απάτη για να κατευνάσουν, να διχάσουν και να προετοιμάσουν την εκμεταλλευόμενη εργατική τάξη για αδελφοκτόνο σφαγή εκ μέρους της μιας εθνικής αστικής τάξης εναντίον της άλλης.

Σήμερα ένας κατακλυσμός από φωτιά και ατσάλι πέφτει βροχή πάνω στους ανθρώπους που ζουν στο Ισραήλ και τη Γάζα. Από τη μια πλευρά, η Χαμάς.Από την άλλη, ο ισραηλινός στρατός. Στη μέση, εργάτες που βομβαρδίζονται, πυροβολούνται, εκτελούνται και παίρνουν ομήρους. Χιλιάδες έχουν ήδη πεθάνει.

Σε όλο τον κόσμο, η αστική τάξη μας καλεί να διαλέξουμε στρατόπεδο. Υπέρ της παλαιστινιακής αντίστασης στην ισραηλινή καταπίεση. Ή υπέρ της ισραηλινής απάντησης στην παλαιστινιακή τρομοκρατία. Ο καθένας καταγγέλλει τη βαρβαρότητα του άλλου για να δικαιολογήσει τον πόλεμο. Το ισραηλινό κράτος καταπιέζει τον παλαιστινιακό λαό εδώ και δεκαετίες, με αποκλεισμούς, παρενοχλήσεις, σημεία ελέγχου και εξευτελισμούς. Οι παλαιστινιακές οργανώσεις σκοτώνουν αθώους ανθρώπους με επιθέσεις με μαχαίρι και βομβιστικές επιθέσεις. Κάθε πλευρά ζητά να χυθεί το αίμα της άλλης.

Αυτή η θανατηφόρα λογική είναι η λογική του ιμπεριαλιστικού πολέμου! Είναι οι εκμεταλλευτές μας και τα κράτη τους που διεξάγουν πάντα έναν ανελέητο πόλεμο για την υπεράσπιση των δικών τους συμφερόντων. Και είμαστε εμείς, η εργατική τάξη, οι εκμεταλλευόμενοι, που πληρώνουμε πάντα το τίμημα, με τη ζωή μας.

 

Για εμάς, τους προλετάριους, δεν υπάρχει πλευρά να διαλέξουμε, δεν έχουμε πατρίδα, δεν έχουμε έθνος να υπερασπιστούμε! Και στις δύο πλευρές των συνόρων, είμαστε η ίδια τάξη! Ούτε το Ισραήλ, ούτε η Παλαιστίνη!

Μόνο το ενωμένο διεθνές προλεταριάτο μπορεί να βάλει τέλος σε αυτές τις αυξανόμενες σφαγές και τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα που βρίσκονται πίσω από αυτές. Αυτή η μοναδική, διεθνιστική, λύση, που προετοιμάστηκε από μια χούφτα κομμουνιστών της Αριστεράς του Τσίμερβαλντ, επικυρώθηκε τον Οκτώβριο του 1917 στη Ρωσία, όταν ο επαναστατικός αγώνας της εργατικής τάξης ανέτρεψε το καπιταλιστικό καθεστώς και εγκαθίδρυσε τη δική της πολιτική ταξική εξουσία. Με το παράδειγμά του ο Οκτώβρης ενέπνευσε ένα ευρύτερο, διεθνές επαναστατικό κίνημα που επέβαλε το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Το μόνο πολιτικό ρεύμα που επέζησε από την ήττα αυτού του επαναστατικού κύματος και διατήρησε τη μαχητική υπεράσπιση της διεθνιστικής αρχής ήταν η Κομμουνιστική Αριστερά. Στη δεκαετία του '30 διατήρησε αυτή τη θεμελιώδη γραμμή της εργατικής τάξης κατά τη διάρκεια του ισπανικού πολέμου και του σινοϊαπωνικού πολέμου, ενώ άλλα πολιτικά ρεύματα όπως οι σταλινικοί, οι τροτσκιστές ή οι αναρχικοί επέλεξαν το ιμπεριαλιστικό στρατόπεδό τους που υποκίνησε αυτές τις συγκρούσεις. Η Κομμουνιστική Αριστερά διατήρησε τον διεθνισμό της κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ αυτά τα άλλα ρεύματα συμμετείχαν στην ιμπεριαλιστική σφαγή που μεταμφιέστηκε σε μάχη μεταξύ "φασισμού και αντιφασισμού" ή/και υπεράσπισης της "Σοβιετικής" Ένωσης.

Σήμερα, οι λιγοστές οργανωμένες μαχητικές δυνάμεις της Κομμουνιστικής Αριστεράς εξακολουθούν να εμμένουν σε αυτή τη διεθνιστική αδιαλλαξία, αλλά οι λιγοστοί πόροι τους αποδυναμώνονται περαιτέρω από τον κατακερματισμό σε διάφορες ομάδες και ένα αμοιβαία εχθρικό, σεχταριστικό πνεύμα.

Γι' αυτό, μπροστά στην αυξανόμενη κάθοδο στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, αυτές οι ανομοιογενείς δυνάμεις πρέπει να κάνουν μια κοινή διακήρυξη ενάντια σε όλες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ενάντια στις εκκλήσεις για εθνική άμυνα πίσω από τους εκμεταλλευτές, ενάντια στις υποκριτικές εκκλήσεις για "ειρήνη" και υπέρ της προλεταριακής ταξικής πάλης που οδηγεί στην κομμουνιστική επανάσταση.

ΕΡΓΆΤΕΣ ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ, ΕΝΩΘΕΊΤΕ!

Διεθνές Κομμουνιστικό Ρεύμα

Διεθνιστική Φωνή

17.10.2023

---

Γιατί αυτή η έκκληση;

 

Μόλις πριν από 20 μήνες, μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, μια παρόμοια κοινή δήλωση προτάθηκε στις ομάδες της Κομμουνιστικής Αριστεράς από το ICC. Οι ομάδες που την υπέγραψαν εκτός από το ΔΚΔ - Istituto Onorato Damen, Internationalist Voice, International Communist Perspective (Νότια Κορέα) - στη συνέχεια συνέταξαν δύο Δελτία Συζήτησης των Ομάδων της Κομμουνιστικής Αριστεράς που συζητούσαν τις αντίστοιχες θέσεις και διαφορές τους και πραγματοποίησαν κοινές δημόσιες συναντήσεις.

Ωστόσο, άλλες ομάδες της Κομμουνιστικής Αριστεράς αρνήθηκαν να υπογράψουν την έκκληση (ή δεν απάντησαν καθόλου), παρόλο που συμφωνούσαν με τις διεθνιστικές αρχές της. Δεδομένης της ακόμη μεγαλύτερης επείγουσας ανάγκης να υπερασπιστούμε από κοινού αυτή την αρχή σήμερα, ζητάμε από αυτές τις ομάδες - που αναφέρονται παρακάτω - να επανεξετάσουν και να υπογράψουν αυτή την έκκληση.

Ένα επιχείρημα κατά της υπογραφής της κοινής δήλωσης για την Ουκρανία ήταν ότι άλλες διαφορές μεταξύ των ομάδων ήταν πολύ μεγάλες για να το επιτρέψουν. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την ύπαρξη αυτών των σημαντικών διαφορών, είτε πρόκειται για ζητήματα ανάλυσης, είτε για θεωρητικά ζητήματα, είτε για την αντίληψη του πολιτικού κόμματος, είτε ακόμη και για τους όρους ένταξης των αγωνιστών. Αλλά η πιο επείγουσα και θεμελιώδης αρχή του προλεταριακού διεθνισμού, το ταξικό σύνορο που διακρίνει τις επαναστατικές πολιτικές οργανώσεις, είναι πολύ πιο σημαντικό. Και μια κοινή δήλωση πάνω σε αυτό το ζήτημα δεν σημαίνει ότι οι άλλες διαφορές ξεχνιούνται. Αντιθέτως, τα Δελτία Συζήτησης δείχνουν ότι ένα φόρουμ για τη συζήτησή τους είναι δυνατό και αναγκαίο.

Ένα άλλο επιχείρημα ήταν ότι χρειαζόταν μια πιο πρακτική επιρροή της διεθνιστικής προοπτικής στην εργατική τάξη, ευρύτερη από μια απλή έκκληση που περιοριζόταν στην κομμουνιστική Αριστερά. Φυσικά όλες οι διεθνιστικές μαχητικές κομμουνιστικές οργανώσεις θέλουν μεγαλύτερη επιρροή στην εργατική τάξη. Αλλά αν οι διεθνιστικές οργανώσεις της Κομμουνιστικής Αριστεράς δεν είναι καν σε θέση να δράσουν πρακτικά από κοινού με βάση τη θεμελιώδη αρχή τους σε κρίσιμες στιγμές της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης, τότε πώς περιμένουν να ληφθούν σοβαρά υπόψη από ευρύτερα τμήματα του προλεταριάτου[1];

Η σημερινή σύγκρουση Ισραήλ - Παλαιστίνης, πιο επικίνδυνη και ευμετάβλητη από όλες τις προηγούμενες, που έρχεται λιγότερο από δύο χρόνια μετά την επανεμφάνιση του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, και παράλληλα με πολλές άλλες ιμπεριαλιστικές αναφλέξεις που αναζωπυρώθηκαν πρόσφατα (Σερβία/Κόσοβο, Αζερμπαϊτζάν/Αρμενία και οι αυξανόμενες εντάσεις μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας για την Ταϊβάν) σημαίνει ότι μια κοινή διεθνιστική δήλωση είναι ακόμη πιο επιτακτική από πριν.

Γι' αυτό ζητάμε άμεσα και δημόσια από τις παρακάτω ομάδες να δείξουν την προθυμία τους να συνυπογράψουν την δήλωση κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου που τυπώθηκε παραπάνω, η οποία μπορεί στη συνέχεια, αν χρειαστεί, να τροποποιηθεί ή να αναδιατυπωθεί σύμφωνα με τον κοινό διεθνιστικό σκοπό της:

 

ICT (Διεθνιστική Κομμουνιστική Τάση)

PCI (Programma Comunista)

PCI (Il Partito Comunista)

PCI (Le Prolétaire, Il Comunista)

IOD (Istituto Onorato Damen)

 

Άλλες ομάδες εκτός της Κομμουνιστικής Αριστεράς που συμφωνούν με τις διεθνιστικές θέσεις που υπερασπίζονται στην παρούσα έκκληση μπορούν να ανακοινώσουν την υποστήριξή τους στην παρούσα έκκληση και να τη διανείμουν.

“Call from the communist left: down with the massacres, no support to any imperialist camp! No to pacifist illusions! For proletarian internationalism!”

---